هر ساله که محرم میاد کلی بهم حال میده

خیلی قبل از اومدن محرم منتظرشم، هر وقت یاد شبهای محرم میفتم دلم براش تنگ میشه
شاید برای اینه که دوست داشتن بخاطر خدا و مهمتر عشق بی منت رو با نام اباعبدلله تجربه کردم
همیشه خوشحال میشم یه محرم دیگه این فرصتو داشتم که در عزای حسینی حاضر بشم و از این فرصت استفاده کنم.

امسال  با سالهای قبل فرق داشت
امسال به دلیل هزار مسئله ای که سال گذشته داشتم آمادگی قبل رو احساس نمیکردم
خجالتم و بی حالیم و خودخوری هام نذاشت تو مراسم حسینی شرکت کنم.

الان که خوب فکر میکنم میبینم یکی از خوبی‏های روضه های حسین اینه که هر کسی با هر نامه‏ای و کارنامه‏ای میتونه توشون شرکت کنه؛ با هر حالی؛ با هر جایگاهی؛ با هر تیپی؛ با هر دلی ...

امروز پیرو مسائل دیشب دلم خیلی گرفته بود، نشنیدم تابحال کسی بگه دل شکسته هم میگیره
اما برای من گرفته
ناخودآگاه یاد اولین محرمی افتادم که رفته بودم حسینیه
یاد دلی که خیلی گرفته بود
یاد دستگیر بی دست کربلا افتادم
چه لطفی داشت بهم اون شبا
دستم به دامن لطفت یا ابالفضل 
شاید محرم آخرمه 
کی میدونه بعدا چی میشه ... 

گروهی همنشین من خلاف عقل و دین من
 بگیرند آستین من که دست از دامنش بگسل
 ملامتگوی عاشق را چه گوید مردم دانا؟
 که حال غرقه در دریا نداند خُفته بر ساحل

عالمه خوابه دیگه، همه چیز توش ممکنه

خوابیده بودم، خوب دیدم منم و خدا و همه فک و فامیل ها و یه مشت نا آشنا

یه سری سفر های ساختگی داشتیم میرفتیم که معلوم نبود سرش کجاست و تهش کجاست

چون در جوار خدا بودم هر چیزی که میخواستم زود مهیا میشد، برای همین اصلا توجهی به خود خدا نداشتم و فکر میکردم همه از قدرت منه

یعنی ها! این خدای بزرگوار کل خواب (کل سفرو) خواست به من بفهمونه که مهدی این من هستم که باعث همه اتفاقاتم و همه نیروها رو از هم جواری من داری اما من تو کتم نمی رفت که نمیرفت؛ دیگه این آخر خواب برای اینکه خوب ملتفتم کنه منو نشوند یه گوشه و یه کتری گذاشت جلومو و یه خورشید داد دستم ( خوابه دیگه، همه چیز اماکان داره، واقعا خورشیدو داد دستم ) گفت با این خورشید زیر کتری رو روشن کن اگه میتونی؛ منم بی اعتنا به خدا به خورشید دستور دادم یه جرقه بزن زیر کتری روشن شه ببینم!!!

خورشید خاموش خاموش

داد زدم بهت میگم یه جرقه بزن زیر کتری روشن شه

خورشید بی حرکت ِ بی حرکت

خدا یه لحظه مکثی کرد و گفت خب حالا اینو در نظر بگیر که اگه نیرویی داری از منه و دوباره از خورشید همونو بخواه

خدا رو در نیتم در نظر گرفتم و گفتم خورشید یه جرقه بزن ببینم، گفتن همان و روشن شدن زیر کتری همان

وقتی بیدار شدم کل این داستان یادم بود

میگم نکنه شاید واسه همینه که توی این دنیای سراسر فلاکت وارد شدیم و ضعیف مثل یه مورچه ایم که خدا ما رو فقط واسه این اورده اینجا که سر کلاس درسش باشیم، که الفبای زندگی رو یاد بگیریم.

که بفهمیم هر چی داریم از خداست

و به فروتنی برسیم

اونوقته که بهشت رو به بها بما میده

بنام خدا

این امنیت دینی اون امنیت دینی نیست
حالا میگم که منظورم چیه

یه امنیت دینی داریم که دنیا و آخرتت تامینه که این امنیت واقعیه دینیه

یه امنیت هم داریم که امنیت کاذب دینیه
این امنیت به واسطه ی این انجام که میشه که فرد یه ته مونده عقیده ای به دین داره و بدون دین نمی تونه زندگی کنه؛ یه جورایی هم میخواد راحت و بی قید زندگی کنه و هم میترسه اگر یه روز یه جایی گیر کرد نتونه با دست خالی باهاش مقابله کرد

مثلا از فشار قبر میترسه؛ شنیده که یه فشاری هست و یه درد عجیبی هم داره
برای اینکه این مرحله رو سپری کنه مثلا یه سری اعمال رو طوطی وار انجام میده

یا شنیده بی احترامی به پدر و مادر فلان عقوبت رو داره؛ اما با اینکه قلبا اعتقادی نداره باز احترامشو میزاره

اینجور افراد به نظر من مثال همون عابدی هستن که هفتاد سال عبادت کرده بود اما دو زار شعور و معرفت کسب نکرده بود
دقیقا میشن مثل کسانی که خونشون رو بیمه ی آتش سوزی میکنن؛ اما خدا خدا میکنن هیچ وقت اتش سوزی پیش نیاد 

چند نفر از پدر بزرگا و مادر بزرگا و فک و فامیل خودتون رو میشناسید که یه کاری از شما میبینن شما رو از فلان عذاب در فلان طبقه در فلان شعبه ی جهنم میترسونن ؟

این افراد اکثرا چیزی از دین و اینکه کلا کار دین چیه نمی فهمن
فقط فکر میکنن دین یه نوع ابزاره که به وقتش میتونه به اهرم تبدیل بشه و جلوی تنگ شدن قبر رو بگیره
به وقتش میتونه موتور گازی بشه و اینا رو از پل صراط عبور بده
به وقتش میتونه برای اینا دکه ی یخ در بهشت فروشی در صف قیامت ایجاد کنه که هم خنک بنوشند و هم خنک بمانند

به نظر من این افراد اونایی هستن که بهشون بعنوان مرده اشاره شده و گفته شده وقتی بمیرن تازه بیدار میشن؛ تازه میفهمن دین چی بود

نمازی که بخاطر ترس از خدا باشه نماز نیست
نمازی نمازه که هر بار که میخونی یه پله تو بخدا و ده پله خدا به تو نزدیکتر بشه
روزه ای روزست که دلتو نرم کنه و فروتنت کنه نه اینکه بی حوصلت کنه و به عالم و آدم فحش بدی

رکوعی رکوعه که وقتی بعد از رکوع سرتو میاری بالا احساس سبکی بکنی نه احساس کمردرد

سجده ای سجده ست که وقتی سلام آخر رو میگی بدونی چیزی از گناهت باقی نمونده و امید به خدا رو تو دلت حس کنی
هر چند خیلی از گناهان هست که فقط با سجده پاک نمیشه اما امیدی که بخدا هست باعث میشه قوت قلب بگیری و بری برای جبرانش

امنیت واقعی دینی اینه که از دین بعنوان راهی برای رسیدن بخدا و روشی برای انسان ماندن و خوب زندگی کردن استفاده بشه
کسی که این راهو تا خدا به سلامت بره و اگر گاهی در جا زد حداقل تلاشش رو بکنه فشار قبر و  طول و عرض صراط که هیچ؛ مطمئن باشه چیزایی که فکرشم نمیتونه بکنه خود بخود درست میشه

خدایا  کمک کن به گفته هام عمل کنم 

بنام خدا

یه عده ای با ایجاد تفکری انحرافی از جمله اینکه چرا زنها حقوق تساوی با مردها ندارند ( منظور اینکه چرا نباید به اندازه ی مردها در خیابان و کوچه و مشاغل و مغازه ها دیده بشن ) زندگی رو برای خیلی از زنهای موقر سرزمینمون سخت کردن .

کی همچین حرفی زده که زنها هم باید مثل مردها باشن ؟
بخدا قسم گاهی به مقام عالی ای که خدا برای زنها در نظر گرفته حسودیم میشه
مرد ها در هر شرایط و زیر نظر هر فرد بی دین وایمانی هم که شده باید تن به کار بدن تا خانواده شون در راحتی بسر ببره اما این وضعیت برای زنها وجود نداره و دین ما وضعیت اونها رو در نهایت سروری و راحتی و زیر سقفی که متعلق به خودشونه و بدون اینکه زیر بار منت کسی باشن در نظر گرفته و اونها رو تشویق میکنه بدین صورت روحیه حساس و زیباشون رو در حد اعلا حفظ کنن. اگر همین زن مجبور بشه دست به هر کاری که مردا میزنن بزنه و زیر نظر هر آدم نفهمی کار کنه دیگه چی از روحیه ا ش میمونه ؟ غیر از اینه که زنها نقش محوریت اصلی خانواده رو بازی میکنن ؟ اگر این محوریت خودش تاب مقاومت نداشته باشه کی میخواد خانواده رو کنار هم جمع کنه ؟

اگر مردی در نهایت سختی زحمت میکشه تمام دلخوشیش اینه که وقتی میره به خونش با محبتی که از زنش میبینه تمام خستگیش در بره. اینطور هم زن همیشه روحیه زیباش رو حفظ میکنه و هم مرد به حالت نرمال باقی میمونه.

خدا زن رو در نهایت زیبایی و لطافت آفریده تا مثل مرد ها نباشن حالا یه سری تفکر منسوخ که توی غرب کم کم داره منغرض میشه اما توی جامعه ی ما پا گرفته میگن که زن هم باید شرایط مردها رو داشته باشه ، حتی یه لحه فکر نمیکنن مرد چه شرایطی داره.

اینکه زن خودشو برای همه آرایش کنه بیاد تو خیابون میشه شرایط یکسان ؟
وقتی ما نقش پذیری خودمون رو گم میکنیم این اتفاق میفته
زن خودشو بازیچه ی دست کسانی قرار میده که براحتی ازش سو استفاده میکنن

این زیبایی چند سال بعد از بین میره و جز روحیه ی بدی که توی زن بجا میزاره چیزی عاید زن نمیشه و اون مردایی که امروز به این نگاه میکردن فردا به یکی دیگه نگاه میکنن و فقط زنه که از سکه میفته

اونایی که شعار برابری زن و مرد رو سر دادن اونقدر تک بعدی به این قضیه نگاه کردن که نهایت غلط بودن تفکرشون رو به رخ کشیدن
کی میگه حتما کسی که توی جامعه موثره باید فیزیکی در جامعه حضور داشته باشه ؟

زن میتونه نقش همسری خودش رو به نحو احسنت ایفا کنه و بعنوان حامی شوهر نقشی کلیدی در اجتماع داشته باشه و همینطور بعنوان مادر فرزندانی تربیت کنه که دنیا رو زیر و رو کنن ، مادری که نقش خودش رو به خوبی بلد باشه میتونه فرزندانی مثل ابو علی سینا و ذکریا رازی و شیخ مفید و  امام خمینی و علامه طباطبایی و غیر ه تحویل جامعه بده که هر کدوم از یک یا چند بعد نسل خودشون و نسل های آینده رو متبه کردن و از لحاظ اجتماعی نقش بسیار پر رنگی در جامعه داشتن و خواهد داشت

این هنره که هنرمند رو زنده نگه میداره
زن بی هنر چی برای عرضه داره ؟ بدنش ؟ چهره ؟
اینا که نهایت موندگاریش ده ساله

وقتی پای زیبایی زن رو به اجتماع وا میکنیم داریم بنوعی باعث انحراف مسیر اصلی هدف زن میشیم.
برای همچین کارای پیش پا افتاده اجتماعی که ما مردا هستیم ، برای کار تربیت فرزند به انسان وارسته ای نیاز داریم که فارق از درگیری های فکری باشه و بتونه با تمام وجودش گل ِ استعداد فرزند رو شکوفا کنه و این تابلوی زیبای بشریت رو به اجتماع هدیه کنه تا نسل انسان های وارسته همچنان و همچنان باقی بمونه . تا روزی که یاد و خاطره و نام فرزندی که هنر ِ دست هنرمندی بنام زنه زنده است زن هم زنده ست

و برای اتمام نوشته متنی رو از نوشته های محمد عابد حیدری براتون میزارم :

" زنان نیمی از پیکر جامعه بشری بوده، در حقیقت زن است که نخستین آموزگار جامعه بود. زن است که فرزند بدنیا میآورد. با صفا و صمیمیت خاص مادرانه ای خود می پروراند، شخصیت میبخشد، وبه جامعه  تقدیم اش میکند.

این همه عالم ، دانشمند ، سالار و سردار، دست پرورده گان زن است

زن یا مادر است که با یک دست ?هواره و با دست دیگر جهان را می جنباند « مرد از دامن زن به معراج میرود» پس باید به مقام زن ازین زاویه دید، وبه زن، به مادر، سر تعظیم فرود آورد و احترامش کرد "

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

منظور از این نوشته این نبود که زنها حق بیرون اومدن از خونه رو ندارن
بیرون اومدن زن از خونه نه در اسلام و نه در فرهنگ خودمون هیچ گونه منعی نداره
منتها در ظاهر یک انسان نه در ظاهر یک جنسیت لطیف که از عالم و آدم دلبری کنه و افکار
رو به بیراهه سوق بده و باعث سستی نظام خاواده ی کسی بشه

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

بنام خدا
هفته دفاع مقدس بود و مثل همیشه دست ما خالی از هرگونه حرف و عمل و برنامه ای که عظمت کار این عزیزان رو بتونه برای نسلهای بعد  تشریح کنه.

درسته سالهای جنگ تموم شده اما جنگ هنوز باقیه
فقط شکلش عوض شده و لطیف تر شده
اون روزا جنگ تا خاکریزهای خودی بود
اما حالا توی اتاقها و خونه های ما

همون دوران جنگ هم فقط به کسانی که اسلحه دست میگرفتن نمیگفتن رزمنده ، رزمنده نام تمام کسانی بود که به نوعی به مقابله با دشمن برخاسته بودن. اونایی که به طرفش شلیک میکردن، اونایی که خاکریز میساختن، اونایی که جاده سازی میکردن، اونایی که برای رزمندگان آذوقه و مهمات میاوردن، اونایی که آذوقه جمع آوری میکردن و حتی زنان خانه داری که در اوقات فراقت برای رزمنده ها لباس میبافتن.

شهید برونسی رو خیلی ها میشناسن ، شهید آوینی هم خیلی ها میشناسن ؛ هر دوتا برای این انقلاب جانفشانی کردن و هر دوتا اسمشون با انقلاب و رشادت گره خورده اما شیوه ی کارشون با هم فرق میکرد .

شهید برونسی خط شکن و فرمانده ی جنگ بود اما آوینی برنامه ساز تلویزیونی بود. با این حال کار جفتشون مکمل هم و هر دو توی اون شرایط به نفع کشور بود. اگر امثال شهید برونسی ها نبودن دشمن تا توی پایتخت هم می اومد و هرگز آوینی ها نمی تونستن برای فرهنگ این مرز و بوم کاری بکنن و متقابلا اگر امثال شهید آوینی ها نبودن هرگز رشادت و دلاوری امثال شهید برونسی ها مثل الان به گوش همه نمیرسید و خیلی بیشتر از شرایط حال محجور میموندن و نسل بعدی هیچوقت قدر این امنیت رو نمیدونست.

سالها از دوران برونسی ها و آوینی ها گذشته اما شرایط نه تنها جنگی تر شده بلکه نیاز به خط شکن ها و برنامه سازان بیشتر احساس میشه تا این جبهه رو به نحو احسن حفظ کنن . اون دوران شهید اوینی سایت و وبلاگ دم دستش نبود اما الان ما داریم. پس میتونیم هر کدوممون اندازه صدها برنامه ساز اون دوران مطلب منتشر کنیم.اگر در زمینه ساخت و تدوین برنامه ضعیفیم در زمینه نشر مطالب قوی باشیم ، به همت خیلی از جوونای همین مرز و بوم کلی خاطره و زندگینامه و وصیت نامه شهید توی نت هست و میتونیم از انتشار همین مطالب شروع کنیم. هر چی باشه ما نسل بعدیم و باید کم کم خاکریز رو تحویل بگیریم. نکنه خدای ناکرده این امنیت ظاهری موجب خواب و آسودگی کاذب خیال ما بشه.

میترسم از روزی که چشممو ببندم و وا کنم و شهدا رو جلوی روی خودم ببینم و جوابی برای این کم کاری خودم نداشته باشم

شهدا ، شرمنده ایم

بنام خدا
قربون مصلحت خدا برم
سی سال این شهدا رو نگه داشته حالا که میبینه احساسات مردم داره به سمت خشونت میره مثل بارونی که زمین خشک و خشن رو تر میکنه و لطافت میبخشه ، یکی یکی داره سربازای خودشو رو میکنه و میفرسته بین مردم تا یادمون نره کربلا تموم نشده ، هنوز هم کربلاست ...

قربون خاک بدنی که اوج احساسه ، توی هر شهری که پا میزارن روح تازه ای در شهر دمیده میشه.

ای آب ندیده ها و آبی شده ها
بی جبهه و جنگ انقلابی شده ها
مدیون شب حمله جانبازانید
ای بر سر سفره آفتابی شده ها

داشتم برای ماهی هام تو آکواریوم غذا میریختم

غذا در حال پایین رفتن که بود ماهی هم در تعقیبش

ولی بجای گرفتن غذا ، ماهی شیشه رو نوک میزد

چون عکسش افتاده بود توی شیشه

ماهی هم بخیال اصل بودن غذا تصویرش رو تعقیب میکرد

و به همون سرعت هم غذای اصلی رو از دست میداد

یاد اون داستان روزی دادن آدمها توسط خدا افتادم

میگن روزی ِ هر کسی از قبل مقدر شده

هر کسی یه نصیبی از روزی داره

حالا این وسط بعضیا تقلا میکنن و دست و پا میزنن که اون روزی رو زودتر از موعد بدست بیارن ، حتی شده از طریق حرام

که بخاطر یه تصویر موهون از روزی ، دنیا و آخرت رو به پشیزی میفروشن

زندگی اطرافیان و هر کسی که ذره ای از اون مال رو استفاده کنه هم خراب میکنن

در صورتی که اگر توکل بر خدا داشته باشن همون پول مطهر و منزه میرسه دستشون.

حالا به ماهی من فرجی نیست که حیوونه ؛ اما آدمها چرا گول تصویر رو میخورن و اصل رو گم میکنن ؟

از وقتی اومدم پارسی بلاگ با خیلی ها دوست شدم و با وبلاگ خیلی ها هم انس گرفتم ، حتی وقت نمیکنم دیگه بهشون سر بزنم اما باز هم دلم براشون تنگ میشه ، همیشه ...

عشقی
عمو عشقی ، این اولین نفر پارسی بلاگی بود که باهاش آشنا شدم ، دوست خوبی بود ، خیلی وقته گذاشته رفته تا با اسمی دیگه و وبلاگی دیگه کارش رو ادامه بده ، چه شبهایی که تا صبح با هم چت میکردیم و میخندیدیم وسر بسر هم میذاشتیم

بهترین آرزو هایم تقدیم تو باد
"دست به قلم" هم جز اون دسته از وبلاگ نویساست که برام خاطره شدن ، چون توی یه مسابقه وبلاگ نویسی ایشون نفر اول شدن و من نفر دوم . جدای اون روزهای خوبی داشتیم .

استشهادی
{ ؟ }

نوشته های یک ناظم
خانوم ناظم همیشه دوست داشتنی که همیشه عاشق حال و هوای وبلاگش بودم ، فضایی که علاوه بر غصه های بچه های مردم و درد دلهای یه خانوم ناظم و گله از دست مسئولین بی مسئولیت آموزش و پرورش و ... همیشه برای من آرامش بخش بوده .

وبلاگ شخصی محمدعلی مقامی
آقای محمد علی مقامی وبلاگ نویسی که قلمش و حال و هواش بوی صداقت و صفا و صمیمیت میده ، توی وبلاگ ایشون هم بسیار راحت بودم ، واقعا از اینکه همچین دوستایی دارم افتخار میکنم . مخصوصا اون شکلکهای ژیگولو میگولو که توی وبلاگشون بکار میبرن

گل دختر
دل نوشته های چند تا خانوم که همیشه این نوشته ها برام جذاب بودن ، از قلمشون خاطره ی خوبی داشتم همیشه

ملیحانه
از مدیر محترم این وبلاگ هم خاطره های خوبی دارم ، هر جا که هست براش آرزوی موفقیت دارم.

مدیر
مدیریت محترم پارسی بلاگ ، مدیری در تعامل با مردم ، از نحوه ی مدیریت ایشون خیلی خوشم میاد ، شاید یکی از دلایلی که توی پارسی بلاگ سالها موندم ایشون بودن و افتخار میکنم به به این موندن .

قافله شهدا
م.الف عزیز و وبلاگی که امکان نداره بری توش و حس و هواش دیوونه ت نکنه . قطعا محسن یکی از اوناییه که ارزش وجودشون کمتر از ارزش خون شهدا نیست

و خیلی از دوستان عزیزم که اسمشون حالا یادم نمی یاد ، اما خاطره شون همیشه در ذهنم و دلم باقی میمونه.
امیدوارم هر جا که هستید موفق و موید باشید و بدونید که خیلی ها مثل من با یاد شما خاطرشون شیرین میشه

بنام خدا

شیطان یه راهکاری داره برای مبارزه با آدمها و اون اینه که انسانها نباید باور کنند که شیطان وجود داره . اگر باور کنند پس اینم باور میکنن که باید برای مبارزه با دشمنشون چاره ای بیاندیشند.

دشمنان اسلام هم از این راهکار های ارباشون نهایت استفاده رو میکنند ، هر چند که نمی خوان مردم باور کنن که گروهه ایی کمر به نابودی دین و مذهبشون بستن اما هر از چند گاهی خودشون اشتباهی میکنن که دیر باور ترین افراد هم بلاخره پی به وجود گروهک های ننگین ضد دین میبرن .

سایت های ضد اسلام ( بهتر بگم ضد شیعه ) با درج اطلاعات درست و غلط  و گفته های شخصی در هم سعی دارن ذهن پاک افراد خاصی بخصوص افراد جوان و کم اطلاع رو از مسیر درست منحرف کنند .

امکان داره گاهی از تاریخ مدرکی بیارن و از کتابی اما در حد نیم خط تا دو خط ، بیشتر گفته هاشون مغلطه هایه که بین تاریخ و نوشته ها پنهان شده برای تشویش اذهان.

دیروز یکی از همین سایتها تیتری نوشت با عنوان زیر :
" 11سپتامبر، یاد آور جنایت اسلام گرایان علیه بشریت در نیویورک "

خب شما از این تیتر چه برداشتی میکنید ؟

به بخشی از نوشته های این ذهن درهم توجه کنید :
" هیچکدام از ما خاطره جانگداز 11 سپتامبر 2001 را فراموش نمی کنیم. روز سیاه و تاریکی که قلب انسان های باشرف و با وجدان در سراسر جهان شکست و جریحه دار کرد. روز تاریک و شومی که انسان های بیگناهی، قربانی جهل و جهالت اسلام واپس گرا شدند. دینی که جز جمود فکری، جهل و تاریکی، پرورش خشونت و آدم کشی، تبعیض، وهرگونه زشتی های شیطانی چیزی را به ارمغان نیاورده است.

کدام منطق، کدام عدالت و انصاف، و کدام وجدان و شرف به آدمی حکم می کند که نخست سرنوشت سه هواپیما با سرنشین را بر عهده گیرد، نه تنها آنان را به کام مرگ فرو برد، بلکه نزدیک به سه هزار انسان ناشناخته و بیگناه را در میان شعله های آتش بسوزاند و خاکستر کند. "

همین سایت اعتراضش رو بر ضد حمله ی آمریکا به افغانستان و عراق و کشته شدن مسلمانان بی گناه هرگز منتشر نکرد
حتی اگه کار مسلمانان هم بود فقط یک گروه این کارو انجام دادن نه مسلمانان دو تا کشور ، اینهمه مرد و زن و بچه بی گناه چرا باید قتل عام بشن و صد البته چرا باید غنائم کشورشون مثل نفت زیر سلطه ی کشوری مثل آمریکا بره ؟

از تاریخ وقوع این حمله تا همین امروز بارها و بارها خود آمریکایی ها اعتراضشون رو بر حرفهای سیاستمدارانشون اعلام کردن و خواستار روشن سازی این حادثه شدن و خیلی ها هم دلایل کافی آوردنکه کار کار خود استکباره جهانیه نه هیچ مسلمانی از هیچ نقطه ای در نقشه ی جهان.

نیت شوم این گروهک ها کاملا در پس این حرفها و نوشته مشخص میشه ، چیزی که در جهان اینطور مورد بحث قرار گرفته و اکثر نظرات روی ساختگی بودنشه چرا شما سنگش رو به سینه میزنی و میندازی گردن خودت ؟

معلوم نیست سر عزیزان گروهکی به کدوم آخور بنده که حتی سرشونو بالا نمی یارن که ببین واقعا مردم تا چه حد اگاهی کسب کردن ، لابد فکر کردن خودشون با دو سال درس خوندن تو دانشگاه علامه دهر شدن و بقیه در نفهمی عمیقی گرفتار اومدن که هر چی اینا دلشون خواست بگن و ملت بگن بله شما حق داری.

ابر قدرتی که ادعاش گوش فلک رو کر کرده چطور متوجه ورود غیر عادی این دو هواپیما به خاک و بعد شهرش نشده و سلاح های ضد هوایی و مجهزش رو چرا بکار ننداخته ؟ هواپیماهای جنگنده اش کجا بودن ؟ نیروهای نظامیش خواب بودن ؟ چرا برجی که هوایپیما بهش اصابت نکرده بود خود بخود منفجر شد ؟ چرا اون برجی که هواپیما هم بهش اصابت کرده بود قبل از اصابت هواپیما منفجر شد ؟

نقد سایت خارجی از این حادثه

و در آخر خواهش میکنم از همه ی عزیزان وبلاگ نویس و هر کسی که دستی به قلم داره و حتی کسانی که میتونن شفاهن اعلام بکنن ، ماهیت کثیف این گروهک های ضد دین رو برای همه بیان کنید و هدفشون رو بشکافید تا اینقدر عرصه ی جولان نداشته باشن. ما مسلمانیم و مسئول ، باید این پرچم رو حفظ کنیم تا صاحبش بیادو خدا نیاره اون روزی رو که متهم به خیانت در امانت بشیم