دیشب که شب احیا بود و شب قدر مسجد مملو از جمعیت بود و مردمی که سال تا سال رویت نمی شدن بعد از ماهها دیده شدن ، اما امشب ،‌امشب مسجد چقدر غریب بود ، یکی از بچه ها ازم پرسید مردم دیشب کجا رفتن ؟
گفتم همون دیشب به خدا رسیدن و رفتن ،‌ما که نرسیدیم باید بازم بیایم تا برسیم



چقدر بده ! چقدر نامردیه که اینطور مسجدا رو خالی کنیم اونم به بهانه هایی مثل سریال های تلویزیون ،‌خستگی ، دوری راه و مشکلات کار و زندگی ، یاد داستان صدر اسلام افتادم و اون مردی تمام نمازهاش رو توی مسجد میخوند تا که از پیامبر(ص) خواست تا براش دعا کنه پولدار بشه بعد از کلی اصرار بلاخره پیامبر (ص) دعا کرد و پولدار شد اما مسجد نیومد که هیچ خمس و زکات هم نداد آیه ای هم در مزمتش (و امثالهم) نازل شد و آخرش هم بواسطه همین بهانه ها( کار، پول) مورد خشم خدا و پیامبر قرار گرفت و با همین خشم از دنیا رفت .
حتما باید تک تک مارو توی قرآن نام میبردن تا بیایم مسجد ؟!
یه شب قدر میخوایم با پیرهن سیاه بیایم قرآن سر بگیریم که سر خدا رو شیره بمالیم تا بهمون پول و درآمد بده تا از خودش دورتر بشیم ؟!
قربونت برم خدا چقدر غریبی رو زمین !
نیاز انسان به مسجد رفتن هم برای ثوابشه و هم برای موعظه شنیدن ، اگه موعظه ها نباشن آدم از لحاظ روحی میمیره ، آدمی که تفکر و تامل و قلبی نزدیک به خدا نداشته باشه مرده است دیگه .