بسم الله الرحمن الرحیم

آدم تعجب میکنه از یه سری افراد با سواد ، با کمالات ، چرا ؟
خیلیا وبلاگ به اصطلاح مذهبی دارن ،‌ خیلیا هم خودشون رو خادم حسین میدونن اما بسیار افسوس که فقط از حسین ، گریه و زاریش رو به عاریت گرفتن . گوشه و کنار وبلاگشون عکس اسم حسینه که با تیر هدف گرفتنش یا داره ازش خون میچکه و یا از آسمون خون میباره ، عزاداری جای خودش ، باباجون حسین یه آدم کامله ،‌یه امامه ،‌یه اسوه است ، چرا شما فقط دردش رو دیدین . شجاعت حسین رو ندیدین ؟ مروت حسین رو ندیدین ؟ جوانمردی حسین رو ندیدین ، آیا حسین بجز کربلا جای دیگه ای زندگی نمی کرد ؟ آیا اتفاق آموزنده ای غیر از کربلا براش نیفتاده تا ما درس بگیریم ، چرا از ادب حسین هیچی نمی گین . آقایون حسینی ، خانومای حسینی تو رو خدا اینقدر حسین رو یه بعدی نشون ندید .

از حسین که بگذریم مادرش رو هم تک بعدی نشون میدیم ، نمی دونم ما شیعه ها چه درد و مرضی داریم که فقط دوست داریم گریه کنیم . توی اکثر وبلاگا اسوه زنان عالم رو فقط زنی نشون میدیم که پشت در گیر افتاده و فقط منتظره که ما عکسش رو بزنیم تو وبلاگا تا یه نفر گریش بگیره .

تو رو خدا یکم بیشتر هوای قهرمانامون رو داشته باشیم . کجا میتونیم همچین زنی گیر بیاریم که اینقدر منزلت داشته باشه ؟ اینهمه حرفای زیبا از حضرت زهرا هست ، صحنه های نشاط بخش توی زندگی این بانوی بزرگوار اسلام فراوونه ، چرا فقط گیر دادین به بخش در و دیوار ؟؟؟

علی هم همینطور ؟ آیا سزای شاه مردان اینه که توی وبلاگامون فقط سه روز توی ماه مبارک رمضان براش مطلب بنویسیم و عکسای فرق دو نیم شده بزاریم ؟

بقیه اماما هم که انگار خدا ندارن ، بخدا قسم اینقدر که ما شیعیان به امامامون ظلم کردیم هیچ قومی ظلم نکرد . اسلام به این لطافت و زیبایی رو درست کردیم دین گریه و زاری ، به هیچ دستورش عمل نمی کنیم اما تا دلت بخواد دم از اسلام میزنیم .

بخدا جوونا حق دارن اینهمه از دین فراری باشن ،‌ مثلا مداحای ما رو ببینید روز عزا یه برنامه دارن روز شادی هم همون برنامه رو و فقط فرقش اینه که بجای سینه دارن دست میزنن .

شورش رو در آوردن . شادی رو خلاصه کردن تو اینکه یه عده با صدای ( گاو ) شعر بخونن بقیه هم مثل ننه کلثوم بشینن دست بزنن . هر کسی که توی وزارت ارشاد صداش مردود میشه و نمیتونه خواننده بشه میاد مداح میشه ، آهنگهای دیگرانو میدزده یه شعر ننه قَمَری روش سوار میکنه شروع میکنه با تن صدای گاو شعر خوندن . شعری که یه نفر با هزار زحمت اونو سروده خون جگر خورده برای گفتنش یه نفر میاد به بدترین شکل اونو برای ائمه میخونه هم شعر رو به گند میکشه و هم مردم رو از هر چی شعر ائمه است بیزار میکنه ، خدا رو شکر که مداحای ما عربی بلد نیستن وگرنه شعرای با معنی عربی رو هم به گند میکشیدن .

چقدر باید حماقت داشته باشیم که برای امامامون شعر حماسی بخونیم و با یه شعر حماسی سینه بزنیم . کی تابحال با شعر حماسی سینه زده ؟ کجا همچین چیزی رو دیدین ؟ شعر حماسی برای روحیه گرفتنه نه غم و زاری و سینه زدن .

از روزی که سینه زدنامون سبکی شده دیگه صفای قدیم رو نداریم ، دیگه چشم و همچشمی با فلان هیئت برامون عشق به حسین نذاشته ،‌ کجا و چه وقت ائمه گفتن با قدرت تمام بکوب به سینه هات اما اصلا مخت خاک گرفت رو بکار ننداز . بخدا ارزش عزاداری برای اینه که ما درباره اتفاق کربلا فکر کنیم نه خودمون رو لخت کنیم بیفتیم وسط مثل دیوونه ها خود آزاری کنیم . یه قطره اشک با فکر به یه سطل اشک بدون فکر می ارزه . دیگه ملت عادت کردن ،‌یه مداح محشر ( به اصطلاح خودشون ) میارن که زودتر از لشکریان عمر سعد به امام حسین تیر اندازی میکنه ، و اینقدر این امام معصوم رو نیزه و باران و شمشیر باران میکنه که خدا میدونه مردم هم پشت سر هم صداشون رو بلند میکنن که ما از داغ حسین آرامش نداریم .

بخدا آرزو دارم امام زمان (ع) ظهور کنه تا گردن تک تک این مداحای بد صدا و دروغ گو و فرصت طلب رو بزنه . ( منظور از دروغ گو اینکه که نصف چیزایی که میخونن ازخودشون در آوردن ،به کتابهای معتبر درباره حادثه کربلا مراجعه کنید ببینید این چیزایی که اینا نیخونن اون تو هست یا نه . )

اینجا جشن ولادت امام زمان‌(ع) بود یه وقت دیدم بچه ها رفتم دارن مثل روضه خونا مولودی میخونن یه عده که ماه محرم توی حسینیه سینه میزنن ، همون عده رفتن وسط دارن کاملا به همون شکل سینه زنی دست میزنن . تازه انتظار داشتن جمعیت غرق شادی هم بشه . جشن هم به اسم امام زمان (ع) تموم شد . دیگه مردم نمیگن که بابا اینا این مسخره بازی رو از خودشون در آوردن ، از دین بدشون میاد ، از ائمه بیزار میشن ، تا اسم ولادت میاد مردم یاد غم و غصشون میفتن و یاد بدهکاریشون .

ای شیعیان بیاد کمی مراعات کنیم . درسته امام مون غائبه اما اینقدر مثل جلاد ها بجون دین نیفتیم . این دین دست ما امانته .

فرض است بر او گریه ولی اولی تر

سر مشق گرفتن از مرامش باشد

یا رب نظر تو بر نگردد