قسمت اول :

بسم رب الشهدا

چون کل مطلب توی یه پست جا نمی گرفت به صورت سه تا پست گذاشتم

دوستان گرامی سلام ؛ بارها که توی وبلاگ های فارسی جستجو میکردم به مطالبی بر خوردم که به هیچ عنوان با نوشته های یه بچه مسلمون جور در نمی یاد . مثلا چندین بار این مطالبو دیدم که قیام امام حسین (ع) بخاطر قدرت بوده ؛ بخاطر حکومت . جای تاسف داره که یه مسلمون امام خودش رو نشناسه . چه افراد با سوادی که همین عقیده رو دارن .

حتی این افراد نمی رن درست تحقیق بکنن ؛ فقط بلدن با حرفهای جور واجور خودشون رو به عنوان یه آدم مهم که میتونه امام حسین (ع) هم نقد کنه جا کنن . فرقی نمیکنه حقیقت چی باشه ؛‌ فقط کافیه یه نفر وبلاگش بازدید کننده داشته باشه . دیگه کاری ندارن این حرفای صد تا یه غاز چند نفر رو منحرف میکنه . اینجور آدما خودشون رو مدرن و امروزی میدونن و فکر میکنن حرکت امام حسین (ع) یه حرکت قدیمی و پیش پا افتاده است و دیگه نیازی به مطالعه نداره .

بهر حال کسانی هم هستن که واقعا حقیقت رو نمی دونن و به دنبال کشف حقیقت اصلی هستن . متن پایین مختصری از کتاب حماسه حسینی نوشته استاد شهید مرتضی مطهری هستش که مطالعه کامل کتاب میتونه به فهم بیشتر مطالب درباره قیام امام حسین (ع) و تاثیرات اون بر جامعه مسلمونا و احیا دین کمک بسزایی بکنه .

مطالب پایین یکی از علتهای قیام امام بود ؛ دلایل دیگه ای هم داشت که انشالله کمی تحقیق کنید براحتی پیدا میشه .

پیغمبر اسلام به مردم عرب چه داد ؟ و اساسا یک آدم فقیر و یتیم و کسی که تمام قوم و قبیله‏اش با او دشمن هستند چه داشت که به آنها بدهد و چطور شد که آنها را از آن حضیض پستی به اوج عزت رساند ؟ ایمانی به‏ آنها داد که آن ایمان به آنها شخصیت داد . یک مرتبه آن عرب سوسمارخور ، شیرشترخور ، عرب غارتگری که دخترش را زنده‏ زنده به خاک می‏کرد ، این‏ احساس در او پیدا شد که من باید دنیا را از اسارت و از پرستش و اطاعت‏ غیر خدا نجات بدهم ، و هیچ اهمیت نمی‏داد که اعتراف بکند که در گذشته‏ چطور بوده است ، و حتی افتخار می‏کرد که بگوید من در گذشته پست بودم ،
آنطور فکر می‏کردم ، هیچ سابقه درخشان ملی ندارم ، ولی امروز این طور فکر می‏کنم ، از شما عالیتر فکر می‏کنم .
 این را می‏گویند شخصیت .
آیا کلمه‏ای‏ هست که از کلمه لااله الا الله بیشتر به روح انسان حماسه و شخصیت بخشد ؟
معبودی ، مطاعی ، قابل پرستشی غیر از خدا نیست . یک جرم فلکی ، یک‏ حیوان ، یک سنگ ، یک درخت کجا و سر تعظیم فرود آوردن یک بشر کجا ! من در مقابل غیر خدا هر چه هست ، سر تعظیم فرود نمی‏آورم . من طرفدار عدالتم ، طرفدار حق و احسانم ، طرفدار فضیلتم .
به این می‏گویند شخصیت .

 امویین ( اموی ها ) کاری کردند که شخصیت اسلامی را در میان مسلمین میراندند . کوفه‏ مرکز ارتش اسلام بود ، و اگر امام‏حسین ( ع ) به کوفه نمی‏رفت ، امروز تمام مورخین دنیا او را ملامت می‏کردند ، می‏گفتند عراق که مرکز ارتش‏ اسلامی بود از تو دعوت کرده بود و هجده‏هزارنفر با نماینده تو بیعت کردند و دوازده‏هزارنامه برای تو فرستادند ، چرا به آنجا نرفتی ؟ مگر از عراق‏ جایی بهتر و بالاتر هم بود ؟! اساسا کوفه شهری است که بعد از جنگهایی که‏ در صدراسلام واقع شد ، به دستور عمربن‏خطاب توسط ارتش اسلام ساخته شد ، و از کوفیها و مردم عراق شجاعتر و سلحشورتر وجود نداشت . در عین حال همین‏ مردمی که هجده هزار بیعت کننده داشتند ، و دوازده هزار نامه نوشته بودند ، به مجرد اینکه سر و کله پسر زیاد پیدا شد همه فرار کردند ، چرا ؟ چون‏ زیاد بن ابیه سالها در کوفه حکومت کرده بود ، آنقدر چشم در آورده بود ، آنقدر دست و پاها بریده بود ، آنقدر شکمها سفره کرده بود ، آنقدر افراد را در زندانها کشته بود که اینها بکلی احساس شخصیت خودشان را از دست‏ داده بودند . لذا تا شنیدند پسر زیاد آمد ، زن دست شوهرش را می‏گرفت و او را از پیش مسلم کنار می‏کشید ، مادر دست بچه خودش را می‏گرفت ، خواهر دست برادر خودش را می‏گرفت ، پدر دست فرزند خودش را می‏گرفت و از مسلم جدا می‏کرد ، و بی‏شک مردم کوفه از شیعیان علی بن ابیطالب (ع) بودند و امام‏حسین (ع) را شیعیانش کشتند ، لذا در همان زمان هم می‏گفتند :           

 قلوبهم معه وسیوفهم علیه ، چرا که امویها شخصیت ملت مسلمان را له‏ کرده بودند ، کوبیده بودند ، و دیگر کسی از آن احساسهای اسلامی در خودش‏ نمی‏دید .

ادامش رو توی پستهای پایین بخونید